نوشته شده توسط : پزشک و درمان
تمرینات کششی از جمله مفیدترین حرکات ورزشی هستند که می‌توانند باعث انعطاف‌پذیری و تناسب اندام شوند. از تمرینات کششی می‌توان برای تسکین کمر درد استفاده کرد. از آنجاییکه تمرینات کششی برای کمر درد اگر به درستی انجام نشوند ممکن است باعث تشدید کمرد درد شوند. فواید تمرینات کششیهدف اصلی از انجام تمرینات کششی این است که دامنه حرکات بدن را به آرامی افزایش پیدا کند و در نهایت بیمار بتواند در طول روز فعالیت‌های خود را انجام دهد. هنگام انجام دادن این تمرینات کششی باید از انجام مواردی که باعث ایجاد درد میشود اجتناب کرد. درد نشان دهنده وجود مشکل است، بنابراین باید هنگام انجام دادن تمرینات کششی از بروز درد اجتناب کرد زیرا احساس کردن درد در بدن بدین معنا است که بیمار در حال آسیب رساندن به بدن خود است. داشتن یک برنامه روتین کششی می‌تواند درد عضلات را کاهش دهد استفاده از تمرینات کششی می‌تواند به بهبود خشکی کمر و گردن و درمان اسپاسم عضله کمر و پا کمک کند و می‌توانید به راحتی ورزش کنید. اگر سابقه اسپاسم عضلانی دارید انجام دادن تمرینات کششی روتین می‌تواند بین احساس درد و عدم احساس آن تفاوت ایجاد کند. برای از بین بردن اسپاسم عضلانی می‌توانید با مراجعه به نورلوژیست و دریافت برنامه حرکات کششی اصلاحی عضلات را تقویت کرده و درد را کاهش دهید. نحوه آمادگی برای تمرینات کششی برای کمر دردحرکات کششی برای کمر به افزایش دامنه حرکات کمک می‌کنند و درصورتی که با مشورت پزشک متخصص انجام نشود، بافت‌های آسیب دیده کمر که باعث تشدید مشکلات آن میشود. برخی از افراد با انجام دادن تمرینات ورزشی مخصوص پایین کمر به شیوه‌ای نادرست می‌توانند به بدن خود آسیب برسانند. در صورتی که هنگام انجام دادن تمرینات کششی مخصوص کمر بیمار دچار گرفتگی یا درد یا اسپاسم کمر شود بیمار باید دست از تمرین کردن بردارد. قبل از انجام حرکات کششی مخصوص کمر درد اقدامات زیر انجام شود:
اسپاسم عضلات گردن گرم کردن عضلات کمرقبل از شروع تمرینات کششی عضلات کمر خود را گرم کنید تا جریان خون بیشتری به این ناحیه ارسال شود. تمرینات مخصوص کمر خون بیشتری را به این ناحیه می‌رسانند و شما را برای انجام دادن تمرینات بیشتر آماده می‌کنند و احتمال بروز درد کمر و اسپاسم عضلانی را کاهش می‌دهند. دراز کشیدن درون آب گرموان حمام را با آب گرم پر کنید و درون آن دراز بکشید تا آب گرم بتواند از فشار و گرفتگی کمر و ستون فقرات بکاهد. می‌توانید برای شل شدن عضلات نمک اپسوم را به وان اضافه کنید. سعی کنید از نشستن درون وان خودداری کنید زیرا نشستن می‌تواند به دیسک قسمت پایین کمر فشار واردکند. بنابراین بهتر است دراز بکشید تا از میزان فشار وارد بر دیسک کاسته شود. استفاده از گرمای موضعی برای کاهش اسپاسم عضلانییک عدد حوله مناسب را درون آب بسیار داغ قرار دهید. حوله داغ را روی قسمت پایین کمر و در قسمتی که درد احساس میشود قرار دهید. می‌توان برای گرم شدن حوله آن را درون ماکروویو قرار دهید و اجازه دهید تا گرم شود، ولی احتیاط کنید که بسیار داغ نباشد که منجر به سوختگی پوست شود. سپس حوله را روی قسمت پایین کمر خود قرار دهید و اجازه دهید حدود ده دقیقه روی کمر شما بماند. حرکات کششی برای کمر دردتمرینات کششی برای درد کمر شامل موارد زیر است:
چرخش رانیکی از روشهای مناسب برای شروع، تمرینات ورزشی چرخش ران است. برای انجام این تمرین باید به پشت دراز کشید یکی از ران‌های خود را به سمت شانه بالا بیاورید. به عنوان مثال ابتدا پای راست خود را به سمت شانه راست بالا بیاورید. سپس پای چپ خود را به سمت شانه چپ بکشید. این کار را به نوبت انجام دهید تا کمر به آسانی چرخش داشته باشد. ابتدا پای راست خود را بلند کنید سپس به نقطه شروع برگردانید و در مرحله‌ی بعد به سراغ پای چپ خود بروید. تراکنش ملایم قسمت پایین کمربرای انجام این تمرین باید به پشت دراز بکشید. دست‌های خود را روی ران‌ها قرار دهید و آرنج خود را صاف کنید تا جایی که بتوانید تراکنش را در قسمت پایین کمر خود احساس کنید. در مرحله بعد هر دو زانو خود را خم کنید و کف پاهایتان را روی کف اتاق قرار دهید. کف دست‌های خود را روی ناحیه لگن (محل اتصال ران به لگن) قرار دهید. سعی کنید با صاف کردن آرنج باسن خود را از زمین جدا کنید تا بتوانید تراکنش قسمت پایین کمر خود را احساس نمایید. کشیدن قسمت پایین کمراین تمرین کمی سنگین‌تر از سایر تمرینات قبلی است. برای انجام این تمرین باید صاف بایستید و پاهایتان را به اندازه عرض شانه باز کنید و دستان خود را روی ران قرار دهید. به آرامی و با دقت زانو‌های خود را خم کنید و سعی کنید ضمن نگاه کردن به سقف اتاق از وزن بالاتنه خود برای خم شدن به سمت عقب استفاده کنید. چرخیدناین تمرین یک تمرین کلی برای کمر محسوب میشود. برای انجام این تمرین به کمک بازو‌های خود دایره‌های بزرگی را ایجاد کنید و دست خود را در جهت عقربه‌های ساعت و خلاف عقربه‌های ساعت بچرخانید. پس از گرم کردن قسمت پایین کمر به کمک تمرینات مخصوص پایین کمر شما آمادگی لازم برای کاهش اسپاسم عضلانی و گرفتگی آن را دارید، بنابراین می‌توانید از تمرینات ورزشی زیر برای کشش کمر استفاده کنید. :: برچسب‌ها: تمرینات , کششی , درمان , اسپاسم , عضلات , کمر , گردن , :: بازدید از این مطلب : 56 نوشته شده توسط : پزشک و درمان
اهمیت تقویت عضلاتزمانی که عضلات فوقانی پشت بدن و گردن ضعیف شوند، سر رو به جلو به سمت پایین می‌افتد و فشار روی مهره‌های گردن افزایش می‌یابد، در نتیجه گردن درد شروع میشود. تقویت عضلات کمر و گردن باعث میشود که سر در موقعیت خنثی (حالتی که گوش‌ها مستقیما بالای شانه‌ها قرار می‌گیرند) نزدیک‌تر شود و در نتیجه درد گردن بهبود می‌یابد. عضلات پشت بدن و شکم، که عضلات مرکزی نیز گفته میشود، به موازات بالا رفتن سن ضعیف‌تر میشود. بنابراین لازم است فرد ورزش‌های تقویت کننده این عضلات را در طول زندگی به صورت منظم انجام دهد. تقویت عضلات شکم و پشت بدن به رفع اکثر دردهای کمر، به ویژه شایع‌ترین نوع کمر دردی که از آسیب دیدن بافت نرم یا رگ به رگ شدن و کشیدگی عضلات پشت بدن نشات می‌گیرد، کمک می‌کند. بنابراین تمرین‌هایی که این عضلات مرکزی را تقویت می‌کند، باید در برنامه تمرینی عضلات شکم و پشت بدن گنجانده شود. برنامه‌های ورزشی باید بر اساس مشکل هر فرد و به تناسب با میزان آسیب نوشته شوند. برای این منظور افرادی که از درد در ناحیه گردن و کمر رنج میبرند باید حتما تحت نظر پزشک معالج به انجام تمرینات ورزشی بپردازند. در غیر این صورت احتمال دارد عوارض انجام تمرینات نادرست بسیار زیاد باشد. نقش عضلات شکم و پشت بدناستخوانهای ستون فقرات چهارچوب پشت بدن را نگه می‌دارد. سیستم پیچیده و ظریفی از عضلات و رباط‌ها به این چهارچوب متصل است که قدرت و انعطاف‌پذیری ستون فقرات، بازوها و پاها را افزایش می‌دهد. عضلات شکم و پشت بدن نقش مهمی در شبکه عضلانی بدن به عهده دارند و قدرتی را که برای صاف و متحرک نگه داشتن بدن لازم است، تامین می‌کنند. اگر این عضلات مرکزی با هم هماهنگ نباشند، فشار مضاعفی به ستون فقرات نگهدارنده بدن وارد میشود و مشکلاتی مانند کمر درد، دیسک کمر یا آسیب‌دیدگی پشت بدن به وجود می‌آید. اهداف تمرینهای شکم و پشت بدنتمرینهای مختلفی برای تقویت عضلات شکم و پشت بدن وجود دارد که عمدتا عضلات نگهدارنده ستون فقرات را هدف می‌گیرد. این عضلات در سه گروه زیر تقسیم‌بندی میشود:
عضلات پشت بدن و سرینی (اکستنسور یا باز کننده)این عضلات برای صاف کردن پشت، بالا بردن و کشیدن و دور کردن ران از بدن (ابداکشن مفصل ران) به کار برده میشود. عضلات شکم و ایلیوپسواس (فلکسور یا خم کننده)این عضلات برای خم کردن و از جلو نگه داشتن ستون فقرات به کار برده می‌شوند. عضلات فلکسور گودی کمر را کنترل می‌کنند و به حرکت خمشی و اداکشن (حرکت دادن ران به سمت بدن) کمک می‌کنند. عضلات مورب یا چرخاننده (عضلات پارااسپاینال (پهلو))این عضلات برای پایدار نگه داشتن ستون فقرات در زمان صاف نگه داشتن بدن و ایستادن به کار برده میشود. عضلات مورب ستون فقرات را می‌چرخاند و به حفظ وضعیت اندامی مناسب و انحناء ستون فقرات کمک می‌کند. بعضی از عضلات مرکزی بدن در زندگی روزمره تمرین داده می‌شوند. برای مثال از عضلات سرینی هنگام ایستادن یا بالا و پایین رفتن از پله‌ها استفاده میشود. با این حال ورزش اکثر عضلات شکم و پشت بدن دشوارتر است و تقویت کردن و تحت کشش قرار دادن آنها به رویکرد آگاهانه‌تری نیاز دارد. اگر تمرینهای خاص شکم و پشت بدن این عضلات انجام نشود، عضلات به مرور زمان و به طور طبیعی ضعیف میشود و در نتیجه احتمال ابتلا به درد کمر و پشت بدن یا تشدید این درد افزایش می‌یابد. مزایای تمرین های عضلات شکم و پشت بدنضعف و یا گرفتگی و خشکی شدید عضلات نگهدارنده به اسپاسم و گرفتگی دردناکی دامن می‌زند و زمینه را برای آسیب‌دیدگی‌های گوناگون فراهم می‌کند. به علاوه عضلات ضعیف و خشک نمی‌تواند حمایت لازم را از ستون فقرات به عمل بیاورد. همچنین ضعف عضلات باعث میشود که وضعیت اندامی مناسبی وجود نداشته باشد و در نتیجه مشکلاتی برای ساختار استخوانی به وجود بیاید، بنابراین احتمال دچار شدن به درد کمر و پشت بدن و آسیب‌دیدگی پشت بدن افزایش می‌یابد. چنانچه عضلات شکم و پشت بدن تقویت شود، مزایای زیر به دست می‌آید:
راهنمایی برای ورزش شکم و پشت بدنبرای انجام ورزش های تقویت کننده عضلات شکم و پشت بدن به نکات زیر توجه کنید:
معرفی تمرینهای تقویت عضلات شکم و پشت بدنورزشهای پشت بدن را می‌توان روی تشک و در آب و با استفاده از وسایلی مانند توپ ورزشی انجام داد. حرکات تقویت عضلات شکم و پشت عبارتند از:
بالا بردن پا و بازو در حالت دمرروی شکم دراز بکشید، پاها را صاف دراز کنید، گردن را در راستای پاها نگه دارید و بازوها را رو به بالا دراز کنید. هر بار یک بازو و پا را به آرامی بالا و پایین ببرید. حرکت را برای هر دست و پا ۵ بار تکرار کنید. دست و پای مخالف، برای مثال دست راست و پای چپ را همزمان بالا ببرید. حرکت را ۵ بار تکرار کنید، سپس تمرین را برای دست چپ و پای راست انجام دهید.
بالا بردن پا و بازواین تمرین مشابه حرکت بالا بردن پا و بازو در حالت دمر است. اما این بار باید چهار دست و پا روی زمین قرار بگیرید و دستها را دقیقا زیر شانه‌ها و زانوها را زیر مفاصل ران بگذارید. برای ورزش دادن بازوها باید بازوی راست را به آرامی رو به جلو دراز کنید و گردن و پشت بدن را صاف کنید. ۵ ثانیه در این حالت بمانید، سپس بازو را به آهستگی پایین بیاورید. حرکت را ۵ ـ ۳ بار برای هر سمت تکرار کنید.
برای ورزش دادن پاها باید پا را به آرامی و بدون قوس دادن کمر صاف کنید، پا را پشت بدن بکشید. ۵ ثانیه در این حالت بمانید، سپس به آرامی به موقعیت اولیه برگردید. حرکت را ۵ ـ ۳ بار برای هر سمت تکرار کنید. برای تمرین دست و پای مختلف لازم است که بازوی راست و پای چپ را همزمان بالا ببرید. ۵ ثانیه در این حالت بمانید. حرکت را ۵ ـ ۳ بار تکرار کنید، سپس بازوی چپ و پای راست را همرمان بالا ببرید. کرل گربهچهار دست و پا روی دستها و زانوها روی زمین قرار بگیرید و کمر و گردن را در وضعیت خنثی و صاف نگه دارید. عضلات پایین شکم را به آهستگی منقبض کنید و کمر را به سمت سقف گرد کنید. ۵ ثانیه در این حالت بمانید. بدن را شل کنید و به وضعیت اولیه برگردید. کمر را اندکی قوس بدهید. ۵ ثانیه در این حالت بمانید. بدن را شل کنید و به وضعیت اولیه برگردید.
بالا بردن زانو تا قفسه سینه در آببه گونه‌ای در استخر بایستید که بتوانید با دست راست از لبه آن بگیرید. زانوی چپ را به آرامی با زاویه ۹۰ درجه بالا ببرید. با دست چپ از پشت زانوی چپ بگیرید و زانو را به آرامی تا قفسه سینه بالا ببرید. ۵ ثانیه در این حالت بمانید. حرکت را ۵ ـ ۳ بار برای هر زانو تکرار کنید.
کشش پشت بدن (ورزش با توپ)به شکم روی توپ ورزشی دراز بکشید و پاها را دراز کنید و پایین پاها را خم کنید تا نوک پنجه‌ها صاف رو به پایین قرار بگیرد. دستها را روی کنار توپ بگذارید، اما با بازوها به توپ فشار نیاورید. سر و قفسه سینه را به آرامی از روی توپ بلند کنید، به عضلات فشار نیاورید یا کشش بیش از حدی را به عضلات اعمال نکنید. ۵ ثانیه در این حالت بمانید.
برای سخت‌تر کردن این حرکت می‌توانید قبل از بلند کردن سر و قفسه سینه از روی توپ، دستها را پشت سر بگذارید. انجام دادن مداوم این تمرینهای تقویت کننده عضلات شکم و پشت بدن مزایای متعددی دارد. اگر این نرمش‌ها را هر روز انجام دهید، تا پایان عمر وضعیت اندامی مناسب و ستون فقرات سالم خواهید داشت. تقویت عضلات گردنبهترین روش برای کشش موثر عضلات کنار گردن (اسکالن یا نردبانی) و عضلات پایین پشت سر و بالای گردن (ساب اکسیپیتال) این است که حرکات کششی همراه با تقویت عضلات وضعیتی ضعیف شده، مانند عضلات اکستنسور صدری فوقانی و عضلات فلکسور گردنی عمقی انجام شود. در ادامه تمرینهای کششی گردن را که به تسکین گردن درد ناشی از وضعیت اندامی نامناسب کمک می‌کند، بررسی می‌کنیم. این حرکات عبارتند از:
منقبض کردن چانهمنقبض کردن چانه یکی از موثرترین تمرینهای وضعیتی برای مقابله با گردن درد است. این نرمش عضلاتی به نام اکستنسورهای صدری فوقانی را تقویت می‌کند که سر را عقب می‌کشد و بالای شانه‌ها نگه می‌دارد. به علاوه این تمرین عضلات ساب اکسیپیتال و نردبانی را نیز تحت کشش قرار می‌دهد.
زمانی که می‌خواهید این تمرین را برای اولین بار انجام دهید، بهتر است صاف، پشت به چهارچوب در و به فاصله ۳ اینچ از آن بایستید. مراحل انجام این حرکت به شرح زیر است: صاف پشت به چهارچوب در بایستید بالای پشت بدن و سر را آن‌قدر به عقب بکشید تا سر به در بخورد. دقت کنید که چانه رو به پایین باشد تا سر به عقب، و نه به بالا کشیده شود. سر را ۵ ثانیه روی در نگه دارید. حرکت را ۱۰ بار تکرار کنید. هنگام انجام دادن این تمرین باید کشش را روی عضلات اسکالن کنار گردن، کشیده شده رو به پایین به سمت استخوان ترقوه حس کنید. عضلات اسکالن و ساب اکسیپیتال بالای گردن و پایه جمجمه معمولاً عضلات سفت و منقبضی هستند. اما عضلات جلوی گردن و بالای پشت بدن معمولا ضعیف‌اند و باید تقویت شوند. پس از آن که مدتی حرکت را جلوی چهارچوب در انجام دادید و حرکت برایتان آسان شد، می‌توانید حرکت را ایستاده یا نشسته بدون پشت دادن به در انجام دهید. حرکت منقبض کردن چانه را ۷ ـ ۵ بار در روز، برای مثال هنگام نشستن در ماشین یا پشت میز سر کار انجام دهید. تکرار کردن این حرکت در طول روز کمک می‌کند تا وضعیت اندامی مناسب خود را حفظ کنید و این عادت در شما نهادینه شود. هنگامی که شروع به انجام دادن این حرکت می‌کنید، کتف‌ها و گردن اندکی درد می‌گیرد، بسیار مهم است که این درد را نادیده بگیرید و تمرین را ادامه دهید تا انجام آن برایتان آسان شود. چنانچه سر با زاویه شدیدی رو به جلو خم شده باشد، بیمار نمی‌تواند سر را در حالت ایستاده به در برساند. در این حالت به بیمار توصیه میشود که تاجایی که می‌تواند و احساس درد نمی‌کند، سر را عقب ببرد. حرکت کبری در حالت دمرحرکت کبری در حالت دمر تمرین پیشرفته‌تری است که عضلات کمربندی شانه، گردن و بالای پشت بدن را تقویت می‌کند. برای انجام دادن این تمرین باید روی شکم دراز بکشید و از نیروی جاذبه به عنوان عامل مقاوم در برابر حرکت تقویتی استفاده کنید.
مراحل انجام این حرکت به شرح زیر است: روی شکم دراز بکشید، یک حوله را لوله کنید و برای این که راحت‌تر باشید، پیشانی را روی آن قرار دهید. بازوها را به پهلو بچسبانید و کف دستها را روی زمین بگذارید. زبان را روی سقف دهان بگذارید، این کار به پایداری عضلات جلوی گردن و موثرتر شدن نرمش تقویتی کمک می‌کند. کتف‌ها را به هم فشار دهید و دستها را از روی زمین بلند کنید. آرنج‌ها را رو به داخل بچرخانید، کف دستها رو به بیرون و انگشت‌های شست رو به بالا باشد. پیشانی را به آرامی حدود یک اینچ از روی حوله بلند کنید و مستقیم به زمین نگاه کنید. سر را عقب نبرید و به جلو نگاه نکنید. ۱۰ ثانیه در این حالت بمانید. حرکت را ۱۰ بار تکرار کنید. شاید در ابتدا سخت باشد که ۱۰ ثانیه در وضعیت کبرا باقی بمانید و حرکت را ۱۰ بار تکرار کنید. در این صورت حرکت را هرچند بار که می‌توانید و احساس درد نمی‌کنید، تکرار کنید و پس از چند روز که عضلات ترمیم شدند، دوباره حرکت را شروع کنید. حرکت پشت به دیوارحرکت پشت به دیوار یکی از تمرینهای موثر وضعیتی است. برای انجام دادن این نرمش بایستید، پشت بدن را به دیوار صاف و بزرگی بچسبانید و پاها را به فاصله ۴ اینچی از پایین دیوار قرار دهید.
وضعیت اولیه این حرکت مانند حرکت منقبض کردن چانه است و باید پشت سر را به دیوار تکیه دهید. کمر را به دیوار تکیه دهید و سعی کنید کمر را صاف کنید. آرنج‌ها، ساعدها و پشت دستها و انگشتان را روی دیوار بگذارید و مچ دستها را تا حدود بلندی شانه بالا ببرید. بازوها، دستها، سر و انگشتان باید حتی‌الامکان با دیوار تماس داشته باشد، دستها را به آرامی روی دیوار رو به بالا بلغزانید تا به نزدیکی سر برسد، سپس دستها را پایین بیاورید. این حرکت را ۵ ـ ۳ بار در روز، هر بار ۱۰ مرتبه تکرار کنید. این تمرین علاوه بر تقویت عضلات پشت بدن، عضلات قفسه سینه را نیز باز می‌کند. :: برچسب‌ها: کاهش , فشار , دیسک گردن , کمر , تقویت , عضلات شکم , پشت بدن , :: بازدید از این مطلب : 54 نوشته شده توسط : پزشک و درمان
آسیب نخاعی یک مشکل اورژانسی است که نیاز به درمان فوری دارد. طناب نخاعی در واقع مجموعه‌ای از عصب‌ها است که از مغز نشات گرفته و از پشت کمر به سمت پایین می‌روند. طناب نخاعی، سیگنال‌های عصبی را بین مغز و اعضای بدن انتقال می‌دهد. نخاع چیست؟ قطع نخاع چیست؟ آسیب نخاعی چگونه ایجاد میشود؟آسیب نخاعی، موجب اختلال در انتقال پیام‌های عصبی میشود. ضایعات نخاعی معمولا بر اثر ضربه‌ای ایجاد می‌شوند که مهره‌های کمر را می‌شکند یا جا به جا می‌کند. مهره‌ها، استخوان‌های ستونی و دیسکی ستون فقرات را تشکیل می‌دهند. اغلب آسیب‌های وارد شده به ستون فقرات، موجب قطع شدن نخاع نمی‌شوند، بلکه به آن آسیب وارد می‌کنند. مهره‌های ستون فقرات ممکن است در هنگام جابه‌جایی روی طناب نخاعی فشار وارد کنند و یا شکسته شوند و تکه‌های شکسته در طناب نخاعی فرو برود. آیا قطع نخاع درمان دارد؟آسیب های نخاعی یک مشکل اورژانسی است و انجام درمان‌های فوری و به موقع می‌تواند اثرات و عواقب بلندمدت ضایعه نخاعی را کاهش دهد. درمان آسیب نخاعی در مرحله حاد آسیب، می‌تواند شامل دارو درمانی، استفاده از بریس یا تراکشن برای ثابت نگه داشتن ستون فقرات و جراحی شود. بعد از گذشت فاز حاد آسیب، عموما از روشهای دارو درمانی و تکنیک‌های توانبخشی استفاده میشود. وسایل کمکی حرکتی می‌توانند به بیمار کمک کنند که حرکت کند و برخی کارهای روزانه را انجام دهد. آسیب یا ضایعه نخاعی مشکل مهمی است که هیچ کس هرگز نمی‌خواهد به آن مبتلا شود. اگر شخصی دچار آسیب نخاعی شود، زندگی او در خطر است و خود شخص می‌تواند بفهمد که آسیب مهمی دیده است. البته خود بیمار نمی‌تواند بر اساس علائمی که دارد نوع آسیب نخاعی که دیده است را تشخیص دهد. افرادی که از یک ضایعه نخاعی نجات یافته‌اند، به احتمال بسیار زیاد، عوارض جدی ناشی از آسیب نخاعی مانند درد، ناتوانی حرکتی، بی اختیاری ادرار و مدفوع را خواهند داشت و همچنین بیش از دیگران مستعد ابتلا به مشکلات قلبی و تنفسی خواهند بود. پزشک متخصص مغز و اعصاب با بیمار و خانواده او در تعامل خواهد بود تا یک برنامه درمانی مناسب و با جزئیات برای کنترل آسیب‌های وارد شده به بیمار تدوین کند. نتایج درمان هر بیمار باتوجه به وضعیت خاص او متفاوت است. برخی از بیماران با گذشت چند ماه از آسیب نخاع بهبودی چشمگیری پیدا می‌کنند در حالی که برخی دیگر سالها فیزیوتراپی انجام داده و در این زمان پیشرفت کمی را تجربه می‌کنند یا هیچ پیشرفتی ندارند. نتایج درمان قطع نخاع در هر بیمار به ماهیت آسیب او، کیفیت خدمات درمانی که دریافت می‌کند و میزان تلاشی که خود او برای بهبودی اش می‌کند (داشتن سبک زندگی سالم و حفظ سلامت روانی) و بسیاری عوامل دیگر بستگی دارد. انواع ضایعه نخاعیانواع آسیب های طناب نخاعی به دو دسته بزرگ تقسیم می‌شوند:
انواع آسیب یا ضایعه نخاعی کمر و گردن آسیب نخاعی جزئیدر این آسیب‌ها تنها بخشی از طناب نخاعی دچار آسیب شده است و بنابراین بیمار همچنان می‌تواند برخی کارایی‌های فیزیکی را داشته باشد. در این موارد، میزان کارایی عملکردی و حرکت‌پذیری بدن بیمار به شدت آسیب وارد شده بستگی دارد. آسیب نخاعی کاملدر این آسیب‌ها، طناب نخاعی کاملا قطع شده و در نتیجه کلیه عملکردهای فیزیکی بدن بیمار از کار می‌افتند. با این حال با انجام درمان‌های فیزیوتراپی ممکن است تا حدودی، برخی عملکردهای بیمار را بازیابی کرد. علل آسیب نخاعی کمر و گردن چه مواردی است؟علت آسیب نخاع می‌تواند موارد زیادی باشد. اغلب این آسیب‌ها در حالتی اتفاق می‌افتند که در زمان وارد شده ضربه بدن، کمر یا گردن خم شده‌اند یا تحت فشار زیاد قرار گرفته اند. برخی از حوادث احتمالی که می‌تواند منجر به قطع نخاع شود عبارتند از:
علائم قطع نخاع چیست؟برخی از علائم و نشانه های قطع نخاع شامل موارد زیر است:
چگونگی تشخیص آسیب نخاعی گردن و کمرپزشکان معمولا با توجه به دو عامل مهم، آسیب در نخاع را ارزیابی می‌کنند:
تمامی افرادی که ضربه شدیدی خورده‌اند و یا در حادثه‌ای هوشیاری خود را از دست داده‌اند، ممکن است به آسیب نخاعی دچار شده باشند. اگر بیمار علائمی مانند سردرد، عدم توانایی حرکت دادن دست و پا، مشکل در حرکت کردن، احساس گزگز یا مشکل در نفس کشیدن داشته باشد، احتمالا دچار ضایعه نخاعی شده است. هیچ تست منفرد و مشخصی برای تشخیص قطع نخاع وجود ندارد و پزشکان از پروسه‌های تشخیصی مختلفی بدین منظور کمک می‌گیرند که شامل موارد زیر است:
ارزیابی‌های بالینی و معاینات فیزیکی برای تشخیص آسیب نخاعیپزشک لیستی با جزئیات از تمامی علائم بیمار تهیه می‌کند و ممکن است انجام آزمایش خون را تجویز کند. پزشک از بیمار می‌خواهد که دست یا پای خود را حرکت دهد و حرکت چشمان بیمار را بررسی می‌کند و سایر تست‌های لازم برای نزدیک شدن به تشخیص درست را انجام می‌دهد. تشخیص قطع نخاع به کمک عکسبرداریممکن است پزشک، انجام اسکن ام آر آی یا سایر انواع عکسبرداری‌ها را تجویز کند تا بتواند وضعیت ستون فقرات، طناب نخاعی و مغز را ارزیابی کند. درمان آسیب نخاعی در کمر و گردنبرخلاف بسیاری دیگر از آسیب‌ها، مهمترین بخش از برنامه درمان آسیب نخاعی حتی قبل از این که بیمار آسیب ببیند آغاز میشود. بعد از وارد شدن ضربه به بدن، ثابت و بی‌حرکت ماندن بیمار، پیشگیری از حرکت دادن ستون فقرات و انجام درمان‌های اورژانسی می‌تواند خطر بروز قطع نخاع و عوارض ناشی از آن را کاهش داده و شانس نجات یافتن بیمار را افزایش دهد. پس از وارد شدن ضربه، تمرکز پزشکان بر روی ثابت نگه داشتن بدن بیمار و بی‌حرکت بودن ستون فقرات است. این موضوع برای بالا بردن شانس نجات بیمار، بسیار ضروری و حیاتی است. برخی از اقدامات جهت درمان اورژانسی آسیب نخاعی عبارتند از:
بروز مشکلات تنفسی برای بیمار اغلب نشان‌دهنده آسیب نخاعی شدید باشد. در حدود نیمی از بیمارانی که دچار ضایعه نخاعی از ناحیه کردن شده اند به دستگاه کمکی تنفس نیاز پیدا می‌کنند. به نظر می‌رسد که استفاده از داروی استروئیدی متیل پردنیزولون طی ۸ ساعت پس از آسیب، می‌تواند میزان آسیب وارد شده به سلول‌های عصبی را کاهش دهد. سایر روشهای درمان آسیب نخاعی عبارتند از:
توانبخشی آسیب نخاعی چگونه است؟توانبخشی بیماران آسیب نخاعی از همان مرحله حاد آسیب آغاز میشود. با بهبود تدریجی وضعیت بیمار، برنامه توانبخشی در سطح گسترده‌تری آغاز میشود. میزان موفقیت برنامه توانبخشی قطع نخاع به عوامل مختلفی بستگی دارد از جمله:
بسیار مهم است که بیمار و اطرافیان او بر افزایش توانایی‌های بیمار در محیط خانه و در اجتماع، تمرکز داشته باشند. حمایت‌های مثبت با ایجاد روحیه و اعتماد به نفس و بهبود استقلال بیمار موجب بهبودی وضع کلی او می‌شوند. هدف از توانبخشی بیماران ضایعه نخاعی این است که به بیمار کمک شود که تا جای ممکن به بیشترین سطح از استقلال عملکردی برسد و از سوی دیگر کیفیت زندگی او چه به لحاظ فیزیکی و چه به لحاظ روحی و احساسی بهبود داده شود. برنامه‌های توانبخشی ترکیبی از درمان‌های فیزیکی و حرکتی (برای بازآموزی بدن و مغز) همراه با انجام فعالیت‌هایی برای ایجاد مهارت‌های مورد نیاز بیمار و مشاوره برای حمایت روحی و احساسی است. انجام تحریک الکتریکی عصب‌ها به کمک دستگاه‌های پروتز عصبی می‌تواند برخی از کارایی‌های فیزیکی مانند کنترل ادرار، تنفس، سرفه کردن و حرکت دست و پا را بهبود دهد. البته امکان استفاده از این دستگاه‌ها به نوع و میزان آسیب نخاعی بیمار بستگی دارد. :: برچسب‌ها: قطع نخاع , شیوه , درمان , آسیب نخاعی , کمر , گردن , :: بازدید از این مطلب : 46 نوشته شده توسط : پزشک و درمان
بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی مدتی پس از ایستادن یا راه رفتن دچار درد شدید در ناحیه باسن، ران و عضلات ساق پا می‌شوند. تنگی کانال نخاع چیست؟تنگی کانال نخاع به تنگ شدن فضاهای نخاعی گفته میشود. تنگی کانال نخاع باعث ایجاد فشار بر اعصابی میشود که در سراسر ستون فقرات وجود دارند. تنگی کانال نخاع معمولا بیشتر در قسمت پایین کمر و گردن رخ می‌دهد. چگونه بفهمیم تنگی کانال نخاع داریم؟برخی از افرادی که دچار تنگی کانال نخاع هستند ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند. ممکن است عده‌ای دیگر علائمی مانند درد، بی‌حسی، سوزش و ضعف عضلانی را تجربه کنند. همچنین ممکن است با گذر زمان علائم تنگ شدن کانال نخاع بدتر شود. برخی از تغییرات ناشی از تخریب ستون فقرات که به استئوآرتریت مربوط است باعث تنگ شدن کانال نخاعی میشود. تشخیص تنگی کانال نخاع شامل ارزیابی کامل ستون فقرات است. جراحی و درمان غیر جراحی از گزینه‌های موجود برای درمان تنگی کانال نخاعی محسوب می‌شوند. درمان نکردن تنگی شدید کانال نخاعی باعث پیشرفت بیماری و مشکلات دائمی در خصوص تعادل بدن، فلج و بی‌اختیاری ادرار و مدفوع میشود. تنگی کانال نخاعی گردن بهترین درمان برای تنگی کانال نخاعیدرمان تنگی کانال نخاعی به محل تنگی کانال و شدت علائم و نشانه‌های بیمار بستگی دارد. برای تصمیم‌گیری در خصوص بهترین گزینه درمان تنگی کانال نخاع باید با متخصص مشورت کنید. اگر شما هیچ‌گونه علامتی نداشته باشید یا علائم شما خفیف باشند، پزشک به‌طور منظم وضعیت شما را بررسی می‌کند و برخی نکات را به شما می‌گوید که در منزل انجام دهید. در صورتی که این مورد نتواند به شما کمک کند، پزشک انجام فیزیوتراپی و مصرف برخی داروها را تجویز می‌کند. اگر سایر گزینه‌های درمانی مفید نباشند و به شما کمک نکند، می‌توانید از عمل جراحی بهره بگیرید. انواع تنگ شدن کانال نخاعی را بشناسیدانواع تنگی کانال نخاع بر اساس محل آنها در ستون فقرات دسته‌بندی می‌شوند. گاهی ممکن است بیمار در چند نقطه دچار تنگی کانال باشد. دو نوع تنگی کانال نخاع وجود دارد که عبارتند از:
تنگی کانال نخاع گردندر این حالت، تنگی در قسمت ستون فقرات گردن رخ می‌دهد. تنگی کانال نخاع کمردر این حالت، تنگی در قسمت پایین کمر رخ می‌دهد. تنگی کانال نخاع کمر شایع‌ترین نوع تنگی کانال نخاعی است. علت تنگی کانال نخاعی چیست؟ستون فقرات از گردن تا کمر امتداد می‌یابد. استخوان‌های ستون فقرات، کانال نخاع را تشکیل می‌دهند که از طناب نخاع (اعصاب) محافظت می‌کنند. برخی از افراد به صورت مادرزادی دچار تنگی کانال نخاع هستند. اما در اکثر موارد، تنگی کانال نخاعی زمانی رخ می‌دهد که برخی موارد باعث تنگ شدن فضای باز بین ستون فقرات شوند. علل تنگی کانال نخاع عبارتند از:
رشد بیش از حد استخوانآسیبهای ناشی از استئوآرتریت بر استخوان‌های ستون فقرات می‌تواند منجر به زائده‌های استخوانی شود که به درون کانال نخاع رشد می‌کنند. بیماری پاژه یک بیماری استخوانی است که معمولا بزرگسالان را درگیر می‌کند، و می‌تواند باعث رشد بیش‌از‌حد استخوان در ستون فقرات شود. دیسک کمربالشتکهای نرمی که بین مهره‌ها قرار دارند و نقش ضربه‌گیر را ایفا می‌کنند، با گذر زمان و بالا رفتن سن ازبین می‌روند. شکستگی‌هایی که در قسمت خارجی دیسک رخ می‌دهد باعث بیرون‌زدگی بالشتک‌های نرم و ایجاد فشار بر طناب نخاع یا اعصاب میشود. ضخیم شدن رباط‌های کمر ممکن است با گذر زمان، رباط‌هایی که به حفظ استخوان‌های ستون فقرات کمک می‌کنند ضخیم شوند و به درون کانال نخاع فرو روند. تومورهارشد غیرطبیعی می‌تواند باعث ایجاد تومور درون طناب نخاع، درون بافت‌های پوشاننده نخاع یا فضای بین نخاع و مهره‌ها شود. آسیب‌های ستون فقراتتصادفات خودرویی و سایر آسیب‌ها می‌توانند باعث دررفتگی یا شکستگی یک یا چند مهره شود. استخوان دررفته می‌تواند باعث آسیب رساندن به نخاع شود. التهاب و تورم بافت مجاور، می‌تواند فورا پس از جراحی کمر بر اعصاب و نخاع فشار وارد کند. علائم تنگی کانال نخاعیدر تصاویری که به کمک ام آر آی یا سی تی اسکن گرفته میشود تنگی کانال نخاع مشاهده میشود، اما عده‌ای دیگر هیچ‌گونه علامتی ندارند. تنگی کانال نخاع به تدریج شروع میشود و باگذر زمان بدتر میشود. علائم تنگی کانال نخاعی با توجه به محل تنگی و اعصاب درگیر، متفاوت است. از این رو علائم تنگ شدن کانال نخاع گردن و کمر متفاوت است و در ادامه به بررسی آنها می‌پردازیم. علائم تنگی کانال نخاعی گردنعلائم تنگ شدن کانال نخاعی گردن شامل موارد زیر است:
علائم تنگی کانال نخاعی کمرعلائم تنگی کانال نخاع کمر شامل موارد زیر است:
علائم تنگی کانال نخاعی گردن چگونگی تشخیص تنگی کانال نخاعپزشک برای تشخیص تنگی کانال نخاعی از بیمار درباره علائم و نشانه‌هایی که دارد سوال می‌پرسد، به‌بررسی پیشینه پزشکی او می‌پردازد، سپس وضعیت جسمانی او را بررسی می‌کند. پزشک ممکن است برای تشخیص علت تنگ شدن کانال نخاعی گردنی بیمار، انجام عکسبرداری را تجویز می‌کند. این تست‌ها عبارتند از:
عکسبرداری توسط اشعه ایکسدر این حالت می‌توان تغییرات استخوان، مانند زائدهای استخوانی که باعث تنگ شدن فاصله بین مهره ها شده است را مشاهده کرد. بنابراین بیمار باید در معرض تشعشعات اشعه ایکس قرار بگیرد. ام آر آیدر این حالت از امواج رادیویی و مغناطیسی (ام آر آی) برای تولید تصاویر ستون فقرات استفاده میشود. ام آر آی می‌توانند آسیب‌های دیسک و روباط، و وجود تومور را نشان دهد. به‌علاوه، می‌تواند اعصابی که تحت فشار قرار دارند را نیز نشان دهد. سی تی اسکن یا سی تی میلوگراماگر بیمار قنتواندادر به انجام ام آر آی انجام نباشد، پزشک انجام سی تی اسکن را پیشنهاد خواهد کرد. در سی تی اسکن ،به کمک اشعه ایکس از زوایای مختلف از بدن عکسبرداری میشود. در سی تی اسکن میلوگرام پس از تزریق ماده حاجب تصویربرداری انجام میشود. ماده حاجب وضعیت اعصاب و نخاع، فتق دیسک، زائده‌های استخوانی و تومور را نشان می‌دهد. درمان تنگی کانال نخاعروشهای درمان تنگی کانال نخاعی شامل موارد زیر است:
درمان دارویی تنگی کانال نخاعیپزشک می‌تواند داروهای زیر را برای درمان تنگی کانال نخاعی تجویز کند:
مسکنهامصرف برخی از مسکن ها مانند ایبوبروفن، ناپروکسن، و استامینوفن می‌تواند به‌طورموقت باعث تسکین درد ناشی از تنگی کانال نخاعی شود. این داروها فقط برای دوره کوتاهی تجویز می‌شوند و شواهد کمی مبنی بر مزایای استفاده طولانی از این داروها وجود دارد. داروهای آرامبخشمصرف برخی از داروهای آرام‌بخش در طول شب، مانند آمی‌تریپتیلین می‌تواند به تسکین دردهای شدید کمک کند. داروهای ضد تشنجبرخی از داروهای ضد تشنج مانند گاباپنتین وپرگابالین می‌تواند به کاهش درد ناشی از آسیب اعصاب کمک کنند. مخدرهاداروهای که حاوی ترکیبات کدئین هستند مانند اکسی‌کدون و هیدروکدون می‌توانند به‌طور موقت به تسکین درد کمک کنند. باید در مصرف مخدرها به مدت طولانی احتیاط کرد. از عوارض جانبی مخدرها می‌توان اعتیاد به مصرف آنها را ذکر کرد. فیزیوتراپی برای تنگی کانال نخاعیافرادی که دچار تنگی کانال نخاعی هستند باید برای کاهش درد، از میزان فعالیت خود بکاهند. اما کاهش فعالیت می‌تواند منجر به ضعف عضلات و در نتیجه درد بیشتر شود. پزشک می‌تواند تمریناتی را به بیمار آموزش دهد که به کاهش درد و تقویت عضلات او کمک کند:
درمان تنگی کانال کمر تزریق استروئیدممکن است ریشه اعصاب در محل‌های تحت فشار، متورم و ملتهب شود. تزریق داروی استروئیدی (کورتیکواستروئید) به درون نقاط ملتهب باعث بهبود تنگی کانال نخاع نمی‌شود، اما می‌تواند به کاهش التهاب و تسکین درد کمک کند. تزریق استروئید در همه افراد مفید و تاثیر گذار نیست. تزریق مکرر استروئید می‌تواند باعث ضعیف شدن استخوان‌ها و بافت‌های هم‌بند شود، به این ترتیب بیمار می‌تواند در طول سال فقط چند بار استروئید تزریق کند. داروی درمان تنگی کانال نخاع جراحی تنگی کانال نخاعیدر صورتی که سایر روشهای درمانی تنگی کانال نخاع نتوانند به بیمار کمک کنند، یا علائم تنگی کانال باعث فلج شدن او شده باشد، پزشک انجام عمل جراحی را توصیه می‌کند. هدف از انجام عمل جراحی، ایجاد فضای بیشتر در ستون فقرات به منظور کاهش فشار بر ریشه اعصاب یا ستون فقرات است. انجام عمل جراحی برای رفع فشردگی کانال نخاعی، آخرین روش برای رفع علائم تنگی کانال نخاع است. تحقیقات نشان داده است که اگر عمل جراحی توسط جراحان با تجربه و ماهر انجام شود باعث کاهش عوارض میشود. تغییر سبک زندگی و درمان خانگیپزشک به بیمار پیشنهاد می‌کند برای کاهش درد، موارد زیر را در منزل رعایت کند:
استفاده از کیسه آب گرم یا سردبرخی از علائم تنگی کانال گردن با قرار دادن کیسه های گرم یا سرد روی گردن تسکین می‌یابند. حفظ تناسب انداماگر بیمار چاق باشد یا اضافه وزن داشته باشد باید وزن خود را کاهش دهد. کاهش وزن اضافی می تواند با برداشتن فشار از روی کمر به کاهش درد کمک شایانی کند. ورزش کردنانعطافپذیری، تمرینات کششی و تقویتی می‌تواند به آزاد شدن ستون فقرات کمک کند. پزشک می‌تواند ورزش‌های مفید و ایمن را به بیمار معرفی کند. استفاده عصا یا واکرعصا و واکر به حفظ تعادل بدن کمک می‌کنند. بیمار هنگام استفاده از این وسایل در هنگام راه رفتن به سمت جلو خم میشود بنابراین از میزان درد او کاسته میشود. :: برچسب‌ها: تنگی , کانال , نخاعی , گردن , کمر , :: بازدید از این مطلب : 59 نوشته شده توسط : پزشک و درمان
درد سیاتیک معمولا از کمر شروع شده و سپس در پشت باسن، پشت ران و ساق پا احساس میشود. درد سیاتیک نیاز به تشخیص و درمان فوری دارد و درصورت عدم درمان می‌تواند باعث تشدید درد شود. منظور از درد سیاتیک چیست؟سیاتیک به خودی خود یک بیماری نیست بلکه نشانه وجود یک بیماری است. لغت سیاتیک، علائم پا درد، سوزش، بی‌حسی و ضعفی که از قسمت پایین کمر شروع شده، به باسن و سپس با پایین عصب سیاتیک بزرگ در پشت هر پا می‌رسد را توصیف می‌کند. سیاتیک زمانی ایجاد میشود که فشاری به عصب سیاتیک وارد شود. سیاتیک معمولا در اثر بیرون زدگی دیسک در ستون فقرات و سیاتیک کمر یا در اثر رشد بیش از حد استخوان (بیرون زدگی) در کمر ایجاد میشود. در موارد نادر، ممکن است یک تومور به عصب فشار وارد کرده یا عصب در اثر بیماری دیابت تحت فشار قرار گیرد. هرچند درد سیاتیک در اکثر افراد بدون درمان برطرف میشود اما سیاتیک باعث ایجاد آسیب عصبی دائمی میشود. اگر احساس بی‌حسی یا ضعف در پا و اختلال در عملکرد روده و مثانه شدید، به پزشک مراجعه کنید. اگر علائم شما شدید بود یا بیش از یک ماه طول کشید، به یک متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید. روشهای درمانی سیاتیک شامل دارو، تزریق داروهای استروئیدی، فیزیوتراپی و در برخی موارد جراحی می‌باشد. علت و عوامل ایجاد سیاتیکعوامل ایجاد دردهای سیاتیکی شامل موارد زیر است:
سنتغییرات ناشی از سن در ستون فقرات، مانند بیرون زدگی دیسک و استخوان، رایج‌ترین علت ایجاد سیاتیک است. چاقیافزایش فشار روی ستون فقرات و وزن زیاد باعث ایجاد تغییراتی در ستون فقرات و تحریک سیاتیک میشود. شغلشغلی که مستلزم چرخش کمر، حمل اشیای سنگین یا راندن وسایل موتوری برای مدت طولانی باشد می‌توانند از جمله عوامل دردهای سیاتیک به شمار روند؛ اما شواهدی که نشان دهنده رابطه قطعی بین شغل و سیاتیک باشند، وجود ندارد. نشستن طولانی مدتافرادی که مدت زیادی می‌نشینند یا زندگی بی‌تحرکی دارند بیشتر از افراد فعال در معرض ابتلا به سیاتیک هستند. دیابتدیابت، که نشان دهنده نحوه استفاده بدن از قند است، خطر ایجاد آسیب عصبی را افزایش می‌دهد. علائم درد سیاتیکدردی که از پایین ستون فقرات به باسن و پایین پا می‌رود از علائم سیاتیک است. ممکن است در هر قسمتی از مسیر عصب سیاتیک، درد حس شود اما معمولا درد از قسمت پایین کمر به باسن و سپس به پشت ران و پشت ساق پا می‌رود. درد سیاتیک کمر ممکن است خفیف یا شدید و همراه با حس سوزش یا درد طاقت فرسا باشد. گاهی حسی شبیه شوک الکتریکی یا ضربه ناگهانی در بیمار ایجاد میشود. عطسه، سرفه و نشستن طولانی مدت باعث تشدید درد سیاتیک می‌شوند. معمولا فقط یک سمت از بدن فرد به درد سیاتیک مبتلا میشود. برخی از افراد حس سوزش، بی‌حسی و ضعف عضلانی نیز دارند. ممکن است در قسمتی از پا حس درد و در قسمتی دیگر احساس کرختی به وجود آید. تشخیص سیاتیک چگونه است؟پزشک در هنگام معاینه، قدرت عضلانی و عکس العمل‌های بیمار را بررسی می‌کند. به عنوان مثال، از بیمار می‌خواهد که روی انگشتان یا پاشنه پا راه برود، از حالت نشسته بلند شود و یا روی کمر دراز کشیده و یکی یکی پاهایش را بالا آورد. معمولا درد سیاتیک کمر با انجام این حرکات افزایش می‌یابد. اکثر افراد بیرون زدگی دیسک یا استخوان دارند که توسط عکس رادیوگرافی و دیگر آزمایش‌های تصویری مشخص میشود اما هیچ نشانه‌ای از بیرون زدگی ندارند. بنابراین، پزشک معمولا آزمایشی برای بیمار تجویز نمی‌کند مگر اینکه بیمار درد شدید داشته باشد یا درد او پس از چند هفته برطرف نشود. در این صورت پزشک موارد زیر را تجویز می‌کند:
تشخیص سیاتیک عکس رادیوگرافیعکس رادیوگرافی از ستون فقرات بیمار محل بیرون زدگی یا رشد بیش از حد استخوان، که به عصب فشار می‌آورد، را نشان می‌دهد. ام آر آیدر ام آر آی با استفاده از امواج رادیویی و مغناطیسی قوی تصاویر مقطعی از کمر بیمار تهیه میشود. ام آر آی تصاویر دقیقی از استخوان و بافت‌های نرمی مانند دیسک کمر یا سیاتیک کمر تهیه می‌کند. در حین انجام ام آر آی، بیمار روی تختی دراز کشیده و وارد دستگاه ام آر آی میشود. سی تی اسکنزمانی که از سی تی اسکن برای تصویربرداری از ستون فقرات استفاده میشود، قبل از تابش اشعه ایکس، یک ماده کنتراست به مجرای ستون فقرات تزریق میشود. فرآیند تزریق ماده کنتراست به مجرای ستون فقرات را میلوگرام سی تی می‌نامند. سپس ماده کنتراست در اطراف نخاع و اعصاب نخاعی به گردش در آمده و در عکس با رنگ سفید نشان داده میشود. الکترومیوگرافی (نوار عصب و عضله)الکترومیوگرافی تعداد پالس‌های الکتریکی تولید شده توسط عصب و پاسخ عضلات به پالس‌های تولید شده را اندازه‌گیری می‌کند. الکترومیوگرافی نشان دهنده فشار وارده بر عصب در اثر بیرون زدگی دیسک یا تنگی مجرای نخاعی است. روش های درمان سیاتیکپزشک یکی از روشهای زیر را برای درمان سیاتیک به بیمار توصیه می‌کند:
داروی درد سیاتیکداروهایی که برای درد سیاتیک تجویز می‌شوند عبارتند از:
طب فیزیکی برای درمان درد سیاتیکزمانی که از شدت درد سیاتیک بیمار کاسته شد، پزشک یا متخصص طب فیزیکی یک برنامه بازتوانی برای پیشگیری از ایجاد مشکل برای بیمار در آینده تهیه می‌کند. برنامه پیشگیری کننده شامل انجام ورزش‌هایی برای اصلاح وضعیت فیزیکی بیمار، تقویت عضلات کمر و افزایش انعطاف بیمار می‌باشد. درمان قطعی سیاتیک تزریق داروهای استروئیدیدر برخی موارد، پزشک ممکن است تزریق داروهای کورتیکواستروئیدی به اطراف ریشه‌های اعصاب درگیر را تجویز کند. کورتیکواستروئیدها با کاهش التهاب اطراف عصب آسیب دیده، باعث کاهش درد سیاتیک می‌شوند. تاثیر کورتیکواستروئیدها پس از چند ماه از بین می‌رود. تعداد دفعات تزریق داروهای کورتیکواستروئید محدود است زیرا تزریق مکرر باعث ایجاد عوارض جانبی خطرناکی میشود. طب سوزنی درد سیاتیکدر طب سوزنی، پزشک سوزن‌های بسیار ظریفی را به نقاط مشخصی از پوست بیمار وارد می‌کند. برخی از مطالعات انجام شده نشان می‌دهند که طب سوزنی درد سیاتیک را از بین می‌برد، در حالی که مطالعات دیگر تاثیر طب سوزنی در رفع درد سیاتیک را رد می‌کنند. درمان دستی (ماساژ و جا اندازی مفاصل و استخوان‌ها)تنظیم ستون فقرات نوعی روش درمانی سیاتیک است که متخصصان ماساژ برای درمان مشکلات حرکتی ستون فقرات استفاده می‌کنند. هدف از روش درمان دستی، بازگردانی حرکات ستون فقرات و در نتیجه بهبود عملکرد و کاهش درد سیاتیک است. درمان قطعی درد سیاتیک تنظیم ستون فقرات، مانند دیگر روشهای استاندارد، برای کاهش درد پایین کمر بسیار مفید و بی خطر است، اما ممکن است برای دردهای تابشی مناسب نباشد. جراحی سیاتیکمعمولا زمانی که فشار وارده به عصب باعث ضعف شدید و ایجاد اختلال در عملکرد روده‌ها و مثانه شده باشد، یا زمانی که درد سیاتیک رو به پیشرفت بوده و با دیگر روش‌ها نیز بهبود نیابد از جراحی استفاده میشود. جراح می‌تواند استخوان یا دیسک بیرون زده، که باعث فشار به عصب میشود را بردارد. درمان خانگی سیاتیکدر اکثر افراد، درمان خانگی درد سیاتیک مفید است. اگرچه چند روز استراحت باعث بهبود درد سیاتیک میشود اما عدم تحرک برای مدت زمان طولانی باعث تشدید علائم و نشانه‌ها میشود. برخی از درمان‌های خانگی مفید برای سیاتیک عبارتند از:
کمپرس سرددر ابتدا با چندین بار و هر بار ۲۰ دقیقه قرار دادن کمپرس سرد روی محل، درد کمی تسکین می‌یابد. از یک کمپرس یخ یا تکه‌های یخ پیچیده شده در حوله استفاده کنید. کمپرس گرمپس از ۲ تا ۳ روز، محل را گرم کنید. از کیسه آب گرم، یک لامپ گرم یا یک تشک برقی با کمترین حرارت ممکن استفاده کنید. اگر درد سیاتیک همچنان ادامه داشت، یکی در میان از کمپرس سرد و گرم استفاده کنید. حرکات کششیحرکات کششی قسمت پایین کمر باعث تسکین درد سیاتیک و کاهش فشار وارده به ریشه‌ی عصب میشود. از انجام حرکات تند و سریع، حرکات پرشی و چرخشی اجتناب کرده و سعی کنید حداقل ۳۰ ثانیه در هر موقعیت حرکتی بمانید. مصرف داروهای بدون نسخهداروهای ضد درد، مانند ایبوپروفن (ادویل، موترین IB و داروهای دیگر) و ناپروکسن سدیم نیز به تسکین درد سیاتیک کمک می‌کنند. چگونگی پیشگیری از ایجاد سیاتیکپیشگیری از درد سیاتیک همیشه امکان‌پذیر نیست و ممکن است بیماری عود کند. اما رعایت موارد زیر به محافظت از کمر کمک می‌کند:
ورزش منظمبرای داشتن کمری قوی، به عضلات اصلی توجه کنید. عضلات شکم و پایین کمر نقش مهمی در تراز بدن دارند. از پزشک بخواهید حرکات مناسب برای تقویت این عضلات را به شما آموزش دهد. به طور صحیح بنشینیدمحلی را برای نشستن انتخاب کنید که دارای محافظ پایین کمر و محلی برای قرار دادن بازوها بوده و پایه متحرکی داشته باشد. یک بالش یا حوله را رول کرده و در گودی کمر قرار دهید تا انحنای طبیعی کمر حفظ شود. زانوها و باسن را در یک خط قرار دهید. بدن را در موقعیت صحیح قرار دهیداگر فرد می‌خواهد مدتی طولانی بایستد، باید مرتب یک پا را روی چهار پایه قرار دهد تا پا استراحت کند. زمانی که فرد جسم سنگینی را بلند می‌کند، اندام‌های پایینی باید عمل بلند کردن را انجام دهند. بدن باید در حالت کاملا صاف، پایین و بالا شود. کمر خود را کاملا راست نگه داشته و از زانوها خم و راست شوید. جسمی که می‌خواهید بلند کنید را نزدیک بدن نگه دارید. از بلند شدن و چرخیدن همزمان اجتناب کنید. اگر جسم مورد نظر سنگین بوده و یا بلند کردن آن سخت است، از فرد دیگری برای بلند کردن آن کمک بگیرید. :: برچسب‌ها: درمان , درد , سیاتیک , کمر , بیماری , اعصاب , :: بازدید از این مطلب : 49 |
|
|
آمار بازدید
تقویت عضلات گردن برای دیسک گردن
تقویت عضلات کمر و ستون فقرات
حرکات ورزشی دیسک
ورزش درمان دیسک کمر
تمرینات دیسک کمر
تقویت عضلات گردن
حرکت کبری دیسک گردن و کمر
درمان دیسک گردن و کمر